Drie cadeautjes voor drie verschillende mensen die hopelijk op tijd klaar zullen geraken...
woensdag 28 november 2012
De Sint in de turnclub.
De Sint kwam in Jelle zijn turnclub. Zelf kon ik niet gaan kijken omdat ik training aan het geven was, maar Wout ging mee (hij en de turnclub ;-) ) en nam enkele leuke foto's!
dinsdag 27 november 2012
Mijmeren...
Tja... Gisterenavond zag ik een aflevering van Unforgettable. Een oude (leve de tv-theek). Het hoofdpersonage mist een zus. Ze beschreef hoe ze de aanwezigheid voelt, er gewoon zeker van is. Ook al is het niet rationeel te verklaren. Eén ding is alleen heel jammer, zei ze. Hoe zeker je ook bent dat ze er is, ze zegt nooit een goedendag.
Ik heb eens tegen mijn ventje geduwd. Ook ik ben daar soms echt zo zeker van. Kleine dingen. Maar ook ik mis de hallo die niet volgt.
De laatste tijd lijk ik alleen nog maar te lopen. Lopen, lopen, lopen. Om eigenlijk overal net te laat te zijn of niet lang genoeg te kunnen blijven. Komt waarschijnlijk heel veel mensen bekend voor.
En toen haalde ik gisteren de post uit. De hele brievenbus rook naar parfum. Eentje die ik niet ken, maar ik wist meteen wat het was, waarom het was, van wie het was.
Mijn mama gaf mij een aantal jaren op rij (niet toen ik 18 was, wel toen ik 28 was en ouder) parfum. Ze wou me leren dat ik soms mezelf mag verwennen (parfum is voor mij een luxe dat dus zelden/nooit op mijn boodschappenlijstje komt te staan) en dat ik soms recht heb op cadeautjes voor mezelf. Voordien kreeg ik al eens een centje met mijn verjaardag, maar ze wist dat dat in de gezinspot ging en dat ik daar niets van kocht voor mezelf. Dus was ze naar een hele mooie parfumerie geweest en had ze daar zelf met grote ogen een leuke ervaring gehad. Ze was terecht gekomen bij een man die haar vroeg mij te beschrijven. Hij beloofde haar dat hij de perfecte geur kon meegeven voor mij als ze me goed kon beschrijven. De verpakking werd super. Een schitterend wit koffertje met paarse bloemen en linten er aan als versiering. En toen ik de geur opsnoof, was het meteen de allerbeste geur die ik ooit geroken had! En zo is er dus nog een fles gevolgd.
Die parfumerie schrijft elk jaar een nieuwjaarsbrief naar de klanten. Geparfumeerd wel te verstaan. En de postbodes hier leveren nog steeds de post van mijn mama en papa in mijn brievenbus (of toch een groot deel). En zo kwam die geparfumeerde brief dus tussen mijn post te zitten. Zonder een enveloppe in mijn handen te hebben, werd ik bij het openen van de brievenbus even terug geflitst in de tijd. Zag ik mijn mama staan met haar koffertje in haar handen. Hoorde ik haar zeggen dat ik mezelf niet mag vergeten.
Kon ik nu maar nog eens gewoon over haar haren wrijven en dank je zeggen.
maandag 19 november 2012
Oproep van de school van de jongens.
Willen jullie aub mee puntjes sparen zodat ze kunnen meedoen aan deze wedstrijd?
Alvast heel, heel, heel erg bedankt!
Alvast heel, heel, heel erg bedankt!
zondag 11 november 2012
donderdag 8 november 2012
zondag 4 november 2012
donderdag 1 november 2012
De tweede Verbekedag.
Net zoals vorig jaar spraken we een dag af met mijn broer en zus. Dit jaar koos mijn broer de stad en het werd Brussel.
Ooit had je dus mijn broer, mijn zus en ik.
Nu heb je mijn broer en zijn vrouw, mijn zus met haar man en twee dochters en dan ikzelf met mijn man en vier zonen :-).
Na het eten trokken we naar het museum voor natuurwetenschappen.
De jongens vonden het wel een goed museum. Er waren dingen te zien die hen interesseren, ze mochten aan heel veel dingen prutsen, heel veel schermpjes op hun hoogte, ...
Maar voor mij (en de andere grote mensen die mee waren) was het er veel te druk, te luid, te onoverzichtelijk, ...
Al waren er dus echt wel mooie dingen te zien.
En vonden de kinderen het samen zijn leuk.
En soms lieten ze wel eens blijken dat ook zij slenteren vermoeiend vinden...
Jelle vond de muis waarschijnlijk het leukst van heel het museum.
En Willem leerde ons dat hij zomaar weet dat een grote vis met een tand op zijn voorhoofd gewoon een 'narwal' is. Geen van ons had dat woord eerder gehoord al konden we het natuurlijk wel lezen, maar Willem schudde het dus gewoon uit zijn mouw bij het zien van het skelet. Ons ventje met een hoofd vol 'nutteloze' weetjes ;-).
Een indrukwekkende zaal.
En ook dit vonden de jongens chique.
En daarna trakteerden broer en schone zus voor hun verjaardag met een dessert voor de hele bende.
En die heeft gesmaakt en heus niet alleen van Jelle :-).
Secret Santa.
Vorig jaar durfde ik niet.
Dit jaar mijn moed samen geraapt en we gaan er voor.
Je kan nog steeds inschrijven als je graag mee doet!
Abonneren op:
Posts (Atom)