Hartverwarmend.

Echt.
Ik kan er niet over.
Ongelooflijk verrast in positieve zin!
Mega dank je wel!
Dank je voor alle berichtjes.
Dank je voor alle telefoontjes.
Dank je voor alle bezoekjes.
Dank je aan alle chauffeurs.
Dank je voor het mee helpen zoeken naar momentoplossingen voor de jongens.
Dank je voor het helpen met het eten.
Dank je voor het knutselmateriaal, het te verwerken fruit, de boeken, ....
Dank je!

Waar kalm zijn al niet goed voor is...

Gisteren kwam een vriendin in het ziekenhuis op bezoek met knutselpakketjes mee. Eentje ervan moest met de festonsteek. Iets wat ik al lang wou kunnen, iets waarvan iedereen zei dat het heel gemakkelijk is, maar waar ik geen tijd voor leek te vinden om het te kunnen.

Tot nu dus. Een vilten opbergdoos gemaakt en versierd. Morgen misschien wat foto's. Het is geen uitzonderlijk exemplaar, maar, he, ik ken weer iets bij. Al blijf ik het begin ( van dat eerste stokje naar dat tweede) wel moeilijk vinden.

En ik heb bovendien ook het breiboek gekregen van  KVLV van mijn schoonouders. Dat wordt een uitdaging. Eentje voor wanneer er geen jongens rond mij lopen want zo'n talent ben ik niet. Maar wie niet probeert, kan het zeker niet.

En ik denk dat de tendens van de cadeautjes duidelijk is.... Ik moet wat stil zitten blijkbaar ;-).

Mijn HAS is vertrokken.

Richting Gent...

Wat er in zit zul je bij haar moeten lezen :-).

Het rokje in beeld.

Mijn rokje is bijna af.

Dit jaar moeten we in de les weer eerst een rokje maken. Gisteren goed door gedaan en het is bijna af. Voor het eerst met lintjes er tussen en zakken er op. Ik hoop dat ik er in slaag de zoom nog in te stikken voor donderdagavond zodat ik het zaterdag aan kan om het ziekenhuis te verlaten. En als het helemaal af is, krijg je een foto te zien. Want ik denk dat het wel geslaagd is.

Verder ben ik volop bezig met mijn HAS want die wil ik ook op de bus hebben voor ik het ziekenhuis binnen moet. En als ik dan rustig moet zijn, schiet ik eindelijk in actie voor mijn PIF's! En cadeautjes voor het eindejaar.

Maar ik mis het sporten. Ik mis het zelf sporten en het sport geven. Duim dus gewoon allemaal dat die nieuwe kruisband van mij snel weet wat hij moet doen, snel sterk is en dat ik dus gauw weer kan gaan sporten!

Nieuwe kachel.

Toen we hier elf jaar geleden kwamen wonen stond hier een oude gaskachel. Een afschuwelijk ding. En het heeft er dus gestaan tot vorige vrijdag.... Ik vond het van dag een een vreselijk gedrocht, maar de living hebben we nog niet gerenoveerd dus stond dat ding er nog.
Maar in maart heeft hij het begeven.
Oef!
Maar toen hadden we net wat andere dingen gedaan hier in huis en dus moest het wat wachten. Wat wat we doen, willen we meteen goed doen!
Mijn man wou absoluut geen houtkachel, maar ik wou absoluut een fatsoenlijke vlam.... Dus... Leve de pellets.
Ik ben helemaal weg van mijn kachel! Vlam, warm, gezellig, mooi...
Als iemand nu vraagt waar ze me nog plezier mee kunnen doen, dan zeg ik gewoon: met pellets;-).

Appelflappen.

Jurre en ik maakten appelflappen hij deed dat op schoolreis en mocht het mij leren. Eenvoudiger kan het eigenlijk niet.

Je koopt bladerdeeg en snijdt die ik vierkantjes.
Je schilt appels en snijdt die in stukjes.
Je legt de stukjes op de helft van een vierkantje.
Je vouwt het vierkantje dicht zodat je een driehoek krijgt.
Beschilderen met eigeel.
Bestrooien met kristalsuiker.
En in de oven.

Smakelijk!